Redding verwijst volgens de Bijbel naar de verlossing van de mensheid van de zonde en de gevolgen daarvan, en het herstel van onze relatie met God. Het is een centraal thema in zowel het Oude als het Nieuwe Testament en vormt de kern van het christelijk geloof.
In het Oude Testament werd redding vaak afgebeeld in termen van fysieke bevrijding van vijanden of onderdrukking, zoals de redding van de Israëlieten uit de slavernij in Egypte. Het was echter ook verbonden met het idee van geestelijke vernieuwing en herstel, zoals in Jesaja 1:18, waar staat: “Al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw; al waren ze rood als karmozijn, ze zullen wees als wol.”
In het Nieuwe Testament wordt redding gezien als een geschenk van Gods genade dat aan alle mensen wordt aangeboden door geloof in Jezus Christus. Door zijn dood en opstanding betaalde Jezus de prijs voor de zonden van de mensheid en maakte hij het voor ons mogelijk om met God verzoend te worden. Zoals Paulus schrijft in Romeinen 6:23: “Want het loon van de zonde is de dood, maar de gave van God is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer.”
Redding is daarom niet iets dat we zelf kunnen verdienen of bereiken, maar is een gratis geschenk van Gods genade dat we ontvangen door geloof in Jezus Christus. Het houdt een zich afkeren van de zonde en een zich wenden tot God in, en omvat zowel vergeving van zonden als de belofte van eeuwig leven in Gods koninkrijk.
Over het algemeen is redding een centraal thema in de Bijbel dat spreekt over Gods liefde en barmhartigheid voor de mensheid, en het is een bron van hoop en bemoediging voor christenen over de hele wereld.
